Psychomotorische (kinder)therapie

Psychomotorische (kinder)therapie is een ervaringsgerichte vorm van hulpverlening voor kinderen en jongeren die vastlopen in hun ontwikkeling en dat in hun gedrag laten zien. De eigen mogelijkheden en kwaliteiten zijn dan ook het uitgangspunt van de therapie. Er wordt door de therapeut ingespeeld op datgene wat het kind of de jongere laat zien tijdens de therapie en helpt op deze manier bijvoorbeeld emoties te verwerken, stress te reguleren en nieuw gedrag te ontdekken. Zo kunnen oude patronen vervangen worden door nieuwe ervaringen die nodig zijn voor de ontwikkeling en het verdere leven. De therapeut leert het kind of de jongere zelf deze ervaring te vertalen naar een oplossing van zijn of haar hulpvraag, waardoor het weer met zelfvertrouwen in de wereld staat en op eigen kracht verder kan.

In de therapie kunnen er afhankelijk van het kind of de jongere en de hulpvraag door de therapeut verschillende technieken en middelen worden ingezet. Er wordt gebruik gemaakt van zowel verbale- als non-verbale technieken zoals lichaamsgericht werken, beweging, spel, creatieve middelen, muziek en ritme. Deze middelen geven het kind of de jongere de mogelijkheid om dingen uit te drukken wat ze vaak met woorden niet kunnen uiten.

Voor wie

Psychomotorische kindertherapie is bedoeld voor kinderen en jongeren die vastlopen in hun ontwikkeling en dat laten zien in hun gedrag.
Dit kunnen kinderen en jongeren zijn die:

Dingen hebben meegemaakt die al dan niet een trauma hebben veroorzaakt (zoals gepest zijn, verlies, ziekte, echtscheiding, geweld en mishandeling of seksueel misbruik).
Gediagnosticeerd zijn met bijvoorbeeld ADHD, autisme spectrum stoornis (zoals PDD- NOS of asperger), hechtingsproblematiek of andere psychiatrische stoornissen.
Gedrag vertonen waarbij duidelijk wordt dat ze niet lekker in hun vel zitten (angstig, teruggetrokken, onzeker, driftig, concentratieproblemen, moeite met reguleren van emoties e.d.).
Erg gevoelig zijn en daarin hun weg nog moeten vinden (o.a. HSP).